ดร. เพียงดิน รักไทย
ชนชั้นปกครองที่เป็นทรราชมีวิธีการอันชาญฉลาดและแยบยลในการวางแผนเพื่อควบคุมและทำให้ประชาชนขาดความตื่นรู้ต่อสิทธิและเสรีภาพของตนเอง พวกเขาไม่เพียงแต่สร้างสภาพแวดล้อมที่ประชาชนถูกขังอยู่ในความไม่รู้เท่านั้น แต่ยังรักษาสถานการณ์นี้เอาไว้เพื่อประโยชน์ของตนเอง ผ่านการใช้เครื่องมือหลากหลายที่ออกแบบมาเพื่อให้ประชาชนไม่ตั้งคำถาม ยอมรับอำนาจอย่างไร้การวิพากษ์ และอยู่ใต้อิทธิพลของความกลัว การแตกแยก และการควบคุมอย่างเบ็ดเสร็จ
วิธีที่ชนชั้นปกครองทรราชใช้เพื่อยึดครองอำนาจมีหลากหลายรูปแบบ ทั้งการบังคับควบคุมเชิงกฎหมาย การสร้างอุดมการณ์ที่บิดเบือน การบ่มเพาะความกลัวและความแตกแยกในสังคม หรือแม้กระทั่งการปิดกั้นการเข้าถึงความรู้และข้อมูลที่แท้จริง ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นกลยุทธ์ที่ออกแบบมาเพื่อทำให้ประชาชนไม่กล้าตั้งคำถาม ไม่ลุกขึ้นมาท้าทายอำนาจ และดำรงอยู่ในสถานะผู้ถูกครอบงำอย่างสมบูรณ์
1. การสร้างความกลัว: รัฐทรราชจะใช้กฎหมายที่รุนแรงหรือกลไกปราบปรามที่เป็นภัยคุกคามต่อชีวิตและสิทธิเสรีภาพของประชาชน การข่มขู่ด้วยการจำคุก การข่มเหง การจำกัดเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น ทำให้ประชาชนต้องเงียบงันและยอมจำนน
2. การสร้างความแตกแยก: ปลูกฝังความแตกแยกในด้านเชื้อชาติ ศาสนา ชนชั้น หรืออุดมการณ์ทางการเมืองเพื่อให้ประชาชนหันมาต่อสู้กันเอง แทนที่จะร่วมมือกันท้าทายอำนาจทรราช การกระทำเช่นนี้ทำให้พลังของสังคมถูกทำลายและกีดขวางความสามัคคีในการต่อสู้เพื่อสิทธิของตนเอง
3. การทำให้สับสน: การสร้างอุดมการณ์ที่ขัดแย้งกัน หรือการเปลี่ยนแปลงนโยบายและแนวคิดตามแต่สถานการณ์เพื่อประโยชน์ของชนชั้นปกครอง ทำให้ประชาชนขาดทิศทาง และไม่สามารถรู้ได้ว่าอะไรคือความถูกต้องหรือความเป็นธรรม
4. การสร้างระบบอุปถัมภ์: ระบบเศรษฐกิจและสังคมที่ประชาชนต้องพึ่งพาอำนาจรัฐเป็นอีกหนึ่งกลไกสำคัญในการทำให้ประชาชนตกอยู่ในสภาพยอมจำนน พวกเขาไม่มีทางเลือกที่จะเติบโตหรือมีอิสระได้ เพราะอำนาจรัฐครอบงำทุกมิติของชีวิต
5. การควบคุมการศึกษา: รัฐทรราชมักควบคุมการศึกษาให้สอนในลักษณะที่ปิดกั้นการคิดอย่างเป็นอิสระ เน้นการยอมรับอุดมการณ์ที่ชนชั้นปกครองส่งเสริม และทำให้การวิพากษ์วิจารณ์ถูกมองว่าเป็นภัยต่อสังคม
6. การสร้างความเฉื่อยชาและการเพิกเฉยทางการเมือง: ชนชั้นปกครองสร้างสภาพแวดล้อมที่ประชาชนรู้สึกว่าตนไม่มีพลังและไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำให้เกิดการเพิกเฉยทางการเมืองอย่างแพร่หลาย ประชาชนจึงไม่สนใจที่จะมีส่วนร่วมในกระบวนการประชาธิปไตย
7. การควบคุมเศรษฐกิจ: ระบบเศรษฐกิจที่ปิดโอกาสให้ประชาชนแข่งขันอย่างเสรี ถูกออกแบบให้ชนชั้นปกครองสามารถผูกขาดความมั่งคั่งและทรัพยากรได้ ประชาชนจึงต้องพึ่งพารัฐในทุกด้าน ทำให้ไม่สามารถหลุดพ้นจากความยากจนหรือกดขี่ทางเศรษฐกิจได้
8. การบิดเบือนประวัติศาสตร์: ชนชั้นปกครองปรับแต่งประวัติศาสตร์เพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีของตนเอง ปิดบังความล้มเหลวหรือการกระทำที่ผิดพลาด ส่งผลให้ประชาชนขาดความเข้าใจที่ถูกต้องในอดีต และไม่สามารถตระหนักถึงสิทธิที่ตนควรจะมี
9. การควบคุมข้อมูลข่าวสาร: ข้อมูลที่บิดเบือนหรือข่าวสารที่ถูกปิดกั้นทำให้ประชาชนไม่สามารถเข้าถึงความจริง และเชื่อในสิ่งที่ชนชั้นปกครองต้องการให้เชื่อได้อย่างง่ายดาย
10. การใช้เทคโนโลยีและสื่อสมัยใหม่เพื่อควบคุมจิตใจ: ด้วยการใช้โซเชียลมีเดียและเครื่องมือสื่อสารสมัยใหม่ รัฐทรราชสามารถควบคุมการไหลเวียนของข้อมูล ปลูกฝังความเชื่อผิดๆ และบิดเบือนความจริงในลักษณะที่ซับซ้อนและยากที่จะตรวจสอบได้
ตื่นเถิดชาวไทย จงรวมพลังกันตื่นรู้และลุกขึ้นท้าทายชนชั้นทรราชที่ครอบงำทั้งความคิด จิตวิญญาณ และเสรีภาพของพวกท่าน เราทุกคนต้องไม่ยอมตกเป็นเหยื่อของความกลัวและการครอบงำ จงเรียนรู้สิทธิของตนเอง รวมพลังเพื่อความเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง ท้าทายอำนาจเถื่อนและปลดปล่อยประเทศให้เป็นของประชาชนอย่างแท้จริง
