Mahidol Family and the Thai Political Landscape
The role of the Mahidol family, particularly under King Rama IX (King Bhumibol Adulyadej) and King Rama X (King Maha Vajiralongkorn), has had a significant influence on the political, social, and economic structure of Thailand. Over the course of more than 70 years of King Rama IX’s reign, combined with the current role of King Rama X, the actions and policies associated with the Mahidol family have been widely scrutinized. These include consolidating the monarchy’s power, obstructing democratic progression, centralizing wealth and influence, and affecting social transformation in Thailand. The following are key points related to the Mahidol family’s role within the Thai political landscape:
1. Promoting the Stability of the Monarchy and Constructing a Public Image through Royal Projects
During King Rama IX’s reign, numerous royal development projects were launched, especially in rural areas, such as the Doi Tung Development Project and flood control projects in irrigation zones. These initiatives were recognized for benefiting rural communities, yet they were also criticized for reinforcing public support and confidence in the monarchy, which helped safeguard its power and perpetuate the hierarchical social order in Thailand. Additionally, these projects cultivated a sense of dependency on the monarchy, strengthening its legitimacy and public influence. This strategy allowed the monarchy to maintain stability, yet it was sometimes seen as a means of preserving monarchical authority.
2. Interference in Democratic Processes and Control over Political Systems
Throughout King Rama IX’s reign, there were instances of intervention in democratic processes and resistance to advancing democratic governance. Examples include the military coups of 1976, 1991, 2006, and 2014, which were often linked to efforts to safeguard the monarchy’s stability. During times of political conflict, King Rama IX played a significant role by making public statements that were seen as stabilizing the political landscape. However, such instances were viewed as interference in democratic processes, raising questions about whether Thailand’s governance could truly be considered democratic when monarchical influence remained prominent.
3. Centralization of Power and Accumulation of Substantial Wealth
Both King Rama IX and King Rama X have visibly consolidated their authority, particularly concerning the management of royal assets. Under King Rama X, laws governing royal assets were revised, resulting in the transfer of massive wealth valued in the hundreds of billions of baht directly under his personal control. This consolidation of wealth positioned the monarchy as one of the wealthiest institutions in the country, sparking criticism that the monarchy’s asset accumulation, without redistribution or benefit to the public, contradicts democratic principles, which advocate for economic equality. Furthermore, the monarchy’s significant control over assets and influence in Thailand’s economic and political spheres has drawn critique.
4. Judicial Power and Bureaucratic Mechanisms in Protecting the Monarchy
In recent years, Thailand’s judiciary and bureaucratic systems have played an essential role in protecting the monarchy and controlling perceived threats to the institution. For example, lèse-majesté law (Section 112) has been used to silence dissenting voices or criticism that might harm the monarchy. This law has been criticized as a tool for restricting freedom of expression, hindering democratic progress. The use of judicial power in this way reflects a seemingly unreasonable use of authority to protect the monarchy’s interests, which counters democratic legal principles that are meant to uphold citizens’ rights to freedom of expression.
5. Power Succession in King Rama X’s Reign and Differences in Monarchical Administration
Under King Rama X, the administration of the monarchy has undergone noticeable changes, with the King spending much of his time residing in Germany. This has raised criticism regarding his responsibilities as a national leader. Additionally, several laws were amended, including those centralizing control over royal assets and strengthening political influence in various situations, which has led to public discontent. The shift in how the monarchy operates under King Rama X has created a sense of detachment from the public and has intensified social tensions due to the exercise of power and wealth.
Summary
The Mahidol family’s role, especially under King Rama IX and King Rama X, has profoundly impacted Thailand’s political, social, and economic changes. Initiatives such as promoting the monarchy’s stability through royal projects, interference in democratic processes, centralizing assets, exercising judicial authority, and succession in King Rama X’s administration have shown the monarchy’s high level of influence over the nation’s governance structure. However, these policies have also been criticized for curtailing freedom of expression and fostering social division, which runs counter to democratic principles.
บทแปลภาษาไทย
บทบาทของตระกูลมหิดล โดยเฉพาะในยุครัชกาลที่ 9 (พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช) และรัชกาลที่ 10 (พระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว) เป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อโครงสร้างทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจของประเทศไทย โดยตลอดระยะเวลากว่า 70 ปีแห่งการครองราชย์ของรัชกาลที่ 9 บวกกับบทบาทของรัชกาลที่ 10 ในยุคปัจจุบัน บทบาทและการกระทำต่าง ๆ ของตระกูลมหิดลได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์และวิเคราะห์อย่างหลากหลาย ทั้งในด้านการส่งเสริมความมั่นคงของสถาบันกษัตริย์ การขัดขวางประชาธิปไตย การรวมศูนย์อำนาจและอิทธิพล รวมถึงการส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในประเทศไทย บทความนี้จะกล่าวถึงประเด็นสำคัญที่เกี่ยวข้องกับตระกูลมหิดลในบริบทการเมืองไทย ดังนี้:
1. การส่งเสริมความมั่นคงของสถาบันกษัตริย์และการสร้างภาพลักษณ์ผ่านโครงการพระราชดำริ
ในรัชกาลที่ 9 ได้มีการพัฒนาโครงการพระราชดำริมากมาย โดยเฉพาะในพื้นที่ชนบท เช่น โครงการพัฒนาพื้นที่ดอยตุง และโครงการแก้ไขปัญหาน้ำท่วมในเขตชลประทาน โครงการเหล่านี้เป็นที่ยอมรับว่ามีประโยชน์ต่อการพัฒนาชุมชนชนบท แต่ก็เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นการสร้างฐานสนับสนุนและความเชื่อมั่นในพระราชวงศ์ ซึ่งสามารถสร้างอิทธิพลในการคุ้มครองอำนาจของสถาบันกษัตริย์และสืบทอดระบบชนชั้นในสังคมไทย นอกจากนี้ การส่งเสริมความนิยมในสถาบันกษัตริย์ผ่านโครงการเหล่านี้ยังสร้างภาพลักษณ์ให้ประชาชนรู้สึกถึงความเป็นที่พึ่งพิงของพระมหากษัตริย์ แต่ก็ถูกมองว่าเป็นวิธีการเสริมสร้างความชอบธรรมในการรักษาอำนาจ
2. การแทรกแซงกระบวนการประชาธิปไตยและการควบคุมระบบการเมือง
ในช่วงรัชกาลที่ 9 มีเหตุการณ์การแทรกแซงกระบวนการประชาธิปไตยและการขัดขวางการพัฒนาระบบการปกครองแบบประชาธิปไตย เช่น กรณีการรัฐประหารในปี 2519, 2534, 2549, และ 2557 ซึ่งหลายครั้งถูกอธิบายว่ามีความเชื่อมโยงกับการรักษาความมั่นคงของสถาบันกษัตริย์ ในช่วงเวลาที่มีความขัดแย้งทางการเมือง รัชกาลที่ 9 ได้มีบทบาทสำคัญในการปรากฏตัวในสื่อสาธารณะหรือในการออกแถลงการณ์ ทำให้เกิดความเข้าใจว่าพระมหากษัตริย์มีบทบาทในการส่งเสริมให้เกิดเสถียรภาพทางการเมือง อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์เช่นนี้อาจถูกมองว่าเป็นการแทรกแซงระบบการเมืองประชาธิปไตย ทำให้เกิดคำถามว่าระบอบการปกครองของไทยยังคงเป็นประชาธิปไตยอย่างแท้จริงหรือไม่
3. การรวมศูนย์อำนาจและการสะสมทรัพย์สินมหาศาล
รัชกาลที่ 9 และรัชกาลที่ 10 ได้รวมศูนย์อำนาจไว้ที่ตนเองอย่างชัดเจน โดยเฉพาะในด้านการจัดการทรัพย์สินส่วนพระองค์ ซึ่งมีมูลค่ามหาศาลและมีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจไทย ในรัชกาลที่ 10 ได้มีการเปลี่ยนแปลงกฎหมายเกี่ยวกับทรัพย์สินพระมหากษัตริย์ ซึ่งนำมาสู่การรวมศูนย์การบริหารทรัพย์สินมหาศาลที่มีมูลค่าหลายแสนล้านบาทไว้ในพระหัตถ์ การสะสมทรัพย์สินในลักษณะนี้ทำให้สถาบันกษัตริย์กลายเป็นกลุ่มที่มีทรัพย์สินมากที่สุดในประเทศ ทำให้เกิดการวิจารณ์ว่าการสะสมทรัพย์สินโดยไม่มีการกระจายหรือคืนผลประโยชน์สู่สาธารณะขัดกับหลักการของประชาธิปไตยที่ควรจะสร้างความเท่าเทียมทางเศรษฐกิจในสังคม นอกจากนี้ ยังมีข้อวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการใช้ทรัพย์สินเหล่านี้เพื่อควบคุมอิทธิพลในเศรษฐกิจและการเมืองไทย
4. การใช้อำนาจตุลาการและระบบราชการในการคุ้มครองสถาบันกษัตริย์
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา กลไกตุลาการและระบบราชการได้มีบทบาทสำคัญในการคุ้มครองสถาบันกษัตริย์และการควบคุมกลุ่มการเมืองที่ถูกมองว่าเป็นภัยต่อระบบ ตัวอย่างเช่น การใช้กฎหมายหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ (มาตรา 112) เพื่อควบคุมและปิดกั้นการแสดงความคิดเห็นหรือการวิจารณ์ที่อาจส่งผลกระทบต่อสถาบันกษัตริย์ กฎหมายนี้ถูกวิจารณ์ว่าเป็นเครื่องมือในการควบคุมเสรีภาพในการแสดงออก และเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาประชาธิปไตย การใช้อำนาจตุลาการเช่นนี้สะท้อนถึงการใช้อำนาจอย่างไม่สมเหตุสมผลในการคุ้มครองผลประโยชน์ส่วนตัวของสถาบันกษัตริย์ โดยขัดกับหลักการของระบบกฎหมายในระบอบประชาธิปไตยที่ควรจะให้เสรีภาพในการแสดงออกแก่ประชาชนอย่างแท้จริง
5. การสืบทอดอำนาจในรัชกาลที่ 10 และการบริหารสถาบันกษัตริย์ที่แตกต่าง
ในรัชกาลที่ 10 การเปลี่ยนแปลงการบริหารของสถาบันกษัตริย์ได้เกิดขึ้นอย่างชัดเจน โดยมีการย้ายถิ่นฐานไปยังประเทศเยอรมนีเป็นส่วนใหญ่ ทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับความรับผิดชอบในฐานะผู้นำของประเทศ นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงกฎหมายหลายข้อ เช่น การรวมศูนย์อำนาจการควบคุมทรัพย์สินส่วนพระองค์และทรัพย์สินพระมหากษัตริย์ไว้ที่พระองค์เอง รวมถึงการแทรกแซงการเมืองในประเทศในหลายโอกาส ซึ่งนำไปสู่ความไม่พอใจและการวิพากษ์วิจารณ์จากประชาชน ความเปลี่ยนแปลงในการบริหารสถาบันกษัตริย์ในรัชกาลที่ 10 จึงถูกมองว่าเป็นการลดความยึดเหนี่ยวและความใกล้ชิดกับประชาชน และการใช้ทรัพย์สินและอำนาจในลักษณะที่เพิ่มความขัดแย้งในสังคมไทย
สรุป
บทบาทของตระกูลมหิดล โดยเฉพาะรัชกาลที่ 9 และรัชกาลที่ 10 ได้มีอิทธิพลที่ลึกซึ้งต่อการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจของประเทศไทย การสร้างภาพลักษณ์และความมั่นคงของสถาบันกษัตริย์ผ่านโครงการพระราชดำริ การแทรกแซงกระบวนการประชาธิปไตย การรวมศูนย์อำนาจและทรัพย์สิน การควบคุมระบบตุลาการ และการสืบทอดอำนาจในลักษณะที่เปลี่ยนไปในรัชกาลที่ 10 เป็นประเด็นที่สะท้อนถึงการมีอิทธิพลสูงของตระกูลมหิดลต่อโครงสร้างการปกครองของประเทศ อย่างไรก็ตาม การดำเนินนโยบายเหล่านี้ยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นการลดทอนเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น และเป็นการสร้างความแตกแยกในสังคมซึ่งขัดกับหลักการประชาธิปไตย
