ยินดีต้อนรับ

พลเมืองที่รอบรู้เท่าทัน คือ พลังประชาธิปไตยที่แท้จริง
Well-informed citizens are the true democratic forces.

Saturday, September 26, 2015

ารใช้ Single Gateway กับระบบ Internet ของประเทศไทย ละเมิดกฎหมายนานาชาติอย่างไร?

การใช้ Single Gateway กับระบบ Internet ของประเทศไทย จะเกิดผลเช่นใด? ตามกฏหมายระหว่างประเทศ

ผม ขอให้คำตอบ แก่ท่านผู้อ่านโดยสังเขป ดังต่อไปนี้:

๑. องค์การสหประชาชาติ และ นานาชาติ ได้ประกาศ และบังคับใช้ (สนธิสัญญา ว่าด้วย) Electrical Communication แล้ว

๒. สนธิสัญญาฉบับดังกล่าวมา ข้างต้น ได้บัญญัติให้การติดต่อ สื่อสาร ระหว่างกันทาง Internet ต้องอยู่ภายใต้บังคับของ สนธิสัญญานี้

๓. แม้ประเทศไทย จะไม่เป็นรัฐคู่ภาคีของ สนธิสัญญาฉบับนี้ ด้วยการให้สัตยาบัน เป็นลายลักษณ์อักษร ประเทศไทย มีสถานะเป็นแค่เพียง ประเทศที่ลงนามรับรู้สนธิสัญญา (Signatory State)

๔. แต่ประเทศไทย ไปขอใช้ และรับเอา Model Law (กฏหมายต้นแบบ ที่มีที่มาจาก สนธิสัญญา) มาประกาศ และ บังคับใช้ เป็นส่วนหนึ่งของ กฏหมายไทย

๕. เรื่องราวเหล่านี้ มีปรากฏอยู่ ในเว็ปไซด์ของ องค์การสหประชาชาติ ให้เข้าไปดู แล้วไปที่ UN CITRAL คนไทยทั้งหลาย ก็จะได้รับรู้เสียที

๖. การที่ไปคัดลอกเอา กฏหมายต้นแบบของเขา มาบังคับใช้ เป็นกฏหมายภายในของ ประเทศไทย เช่นนี้ เป็นยิ่งกว่า การให้สัตยาบัน เป็นลายลักษณ์อักษร เราเรียก การกระทำเช่นที่ว่านี้ ว่า " เป็นการให้สัตยาบัน โดย การกระทำที่ดียิ่งเสียกว่า การให้สัตยาบัน ต่อสนธิสัญญา ด้วยลายลักษณ์อักษร"

๗. ประเทศไทย ต้องถูกผูกพันด้วย การกระทำการของตนเอง ปรากฏ เป็นหลักฐาน ในสายตาชาวโลก ต้องถามตรงนี้ว่า "เราชาวไทย จะเขียนด้วยมือ แล้วลบด้วยเท้า" หรือไม่? ถ้าอยากทำเชิญเลยครับ

๘. กลไกในการแก้ปัญหา หรือ ข้อพิพาท ที่เกิดขึ้น ในเรื่องการประกาศ และบังคับใช้ Single Gateway ตามสนธิสัญญา ที่กล่าวถึงนี้ข้างต้น สนธิสัญญาฉบับที่อ้างถึงนี้ ก็คือ การต้องตั้งอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ มาแก้ไขปัญหาข้อพิพาท ในระหว่างรัฐ กับประชาชน หรือ ประชาชน กับ ประชาชน

๙. เมื่อประเทศ ประกาศ และ บังคับใช้ Single Gate Way ก็จะเจอกับ ปัญหาที่ว่าทันที มีข้อพิพาทเกิดขึ้น ในระหว่าง รัฐ กับเอกชน ศาลในประเทศไทยทั้งหมด เข้าไปแตะต้องกับปัญหานี้ ไม่ได้ เพราะ:

๙.๑ สนธิสัญญา บัญญัติวิธีการเอาไว้แล้ว โดยเฉพาะ ต้องถือว่า ไม่มีเขตอำนาจศาลไทยเหนือคดี (No Subject - Matter Jurisdiction over Disputes)

๙.๒ ต้องปฏิบัติตามความของ สนธิสัญญาโดยเคร่งครัด กรณีพิพาท ในระหว่าง รัฐ กับ เอกชน ในกรณีนี้ถือว่า ตกอยู่ในบังคับของ คณะอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ ที่องค์การสหประชาชาติ หรือ นานาชาติตามสนธิสัญญาฉบับนี้ จะตั้งขึ้น

๙.๓ ศาลอนุญาโตตุลาการประจำ ที่ กรุงเฮก ที่มีตัวตนอยู่แล้ว เพราะได้เลือกบรรดาอนุญาโตตุลาการผ่านสมัชชาใหญ่ (General Assembly) อาจถูกเลือกโดยองค์การสหประชาชาติ และนานาชาติ ให้มาทำหน้าที่ตรงนี้

๑๐. การที่จำเลย แพ้คดี ตามคำวินิจฉัยชี้ขาดของ อนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ ต้องถูกปรับไหม เป็นเงิน มีมูลค่ามหาศาล คำวินิจฉัย จะออกมาให้จ่ายเป็นเงินดอลลาร์ (ไม่ว่า ยูโร หรือ สหรัฐฯ) เวลาที่จ่ายจริง ต้องจ่ายเป็น "เหรียญทองคำ" โดยคิดจากเงินบาท ที่ไปประกาศ เป็นทางการ ที่ให้มีมูลค่าเท่ากับ ทองจำนวนเท่าใด?ออนซ์ แล้วเทียค่าออกมาเป็น ดอลลาร์ ตามคำวินิจฉัยชี้ขาดของ อนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ

๑๑. วิธีการเช่นนี้ มีปรากฏอยู่ ในโลกนี้แล้ว เป็นคดีตัวอย่าง คือ "Alabama Claim ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นโจทก์ ฟ้อง ประเทศอังกฤษ ภายหลังจากที่สงครามกลางเมือง เสร็จสิ้นลง บนแผ่นดินสหรัฐฯ วุฒิสมาชิก Sumner ของรัฐสภาสหรัฐฯ เป็นหัวหอกในการนำฟ้องคดีนี้"

๑๔. ในเรื่องประเทศไทยนั้น ยังจะ มีปัญหาต่อไปหลังจาก เรื่องนี้ คือ การบังคับใช้ (สนธิสัญญา) Convention against Transnational Organized Crime, 2000 มีผลบังคับประเทศไทยในวันที่ให้สัตยาบัน คือ วันที่ ๑๗ ตุลาคม ปีค.ศ. ๒๐๑๓ หรือ ปีพ.ศ.๒๕๕๖ ทั้งนี้เพราะการประกาศใช้ Single Gate Way ต้องผ่าน เป็นกฏหมายออกมา โดยสภานิติบัญญัติแห่งชาติ (เถื่อน)

ตรงนี้คนไทยทั้งประเทศ จะได้เห็น ระบบเถื่อน สู้กับ ระบบที่ถูกต้องตามกฏหมาย และ ระบบเถื่อน จะถูกลบล้าง ให้มลายไปสิ้น ด้วยระบบครรลอง ที่ชอบด้วยกฏหมาย...........(มีต่อ)

คุณประวิตร ตอกหน้า คสช.​ในเวทีสากล The Diplomat ประจานการปรับทัศนคติ แบบป่าเถื่อน!!!

อ้าว เรื่อง คุณประวิตร โรจน์พฤกษ์ ดังไปทั่วโลกแล้ว....

จาก The dipomat.....

How Thailand's Military Junta Tried to 'Adjust My Attitude' in Detention

Pravit Rojanaphruk recounts his recent "attitude adjustment" under the country's ruling junta.
By Pravit Rojanaphruk September 23, 2015

"Attitude adjustment" is a method employed by Thailand's ruling military junta to neutralize its critics and opponents. Those "invited" for attitude adjustment are detained without charge and interrogated, with settings ranging from vacation- to detention-like facilities. Treatment ranges from effusive politeness to terse language; from being kept in a military camp where you can walk around and play sports to being detained in a small room with no vista to the world, depending on your learning curve toward the attitude adjustment process.

These are some of the things I remember best during my second round of attitude adjustment under the military junta, also known as the National Council for Peace and Order (NCPO). My crime was tweeting and posting comments questioning the legitimacy of the NCPO and its leader General Prayut Chan-o-cha, who is also prime minister, for which I was detained from September 13 to 15, 2015.

Initial Treatment

After being blindfolded and taken in a nondescript van on an hour-and-a-half journey out of Bangkok, with some four men in black short-sleeved shirts wearing surgical masks, I was deposited in a 4-by-4 meter cell. All the paneless wooden windows, with iron bars, were shut tight and the ventilation outlets in the adjoining tiny toilet and shower area were covered from the outside with brown paper. The cell had a non-functioning mobile air-conditioner that went no lower than 29 degrees Celsius, a CCTV that stared at me from a corner of the ceiling, a hazy TV set, and several small bottles of water. There were no cracks to let in the sun or air, and the cell was locked from outside.

I was told to knock if I wanted anything, and that I would be told of my "program" the following day.

Unlike the mid-ranking or senior officers I had encountered in my first attitude adjustment session, the four men in charge, who worked in shifts of two at a time, were always terse, always sported a surgical mask and were always in civilian clothes. They only spoke or answered me when it was absolutely necessary.

In the morning of day two, after barely being able to eat the breakfast given to me by the guards, I begged to be taken outside for some fresh air, citing the lack of ventilation inside the cell.

The stern guards reluctantly obliged. They first got me to sit facing away from the door so I couldn't see what was outside. They then blindfolded me and guided me outside for some "fresh air". I was allowed to stay outside the cell for 20 minutes – always blindfolded – and gulp what air I could from the outside door they had left open.

After a few outings like this, one guard complained that I was being too demanding, to which I said I was only asking for air, which is free, and not a bottle of Coke.

My exercise routine consisted of taking four steps, turning and taking another two, or vice-versa since that was what the room's size allowed. I soon realized that this was just depleting more precious oxygen at an even faster pace, and so abandoned it after less than 30 minutes.

Later in the evening, after spending some 20 hours without proper human interaction, an officer who introduced himself as a lieutenant came in for a chat. He asked if there was anything he could do for me. I asked for some sunshine, fresh air, and perhaps some soap, shampoo, and washing powder.

He granted me some air by leaving the door to my cell open – provided I faced the other way. As for sunshine – it was never granted.

Interrogation

Before I was blindfolded on the first day at an Army camp in Bangkok, some six Army officers – ranging from mid- to senior rank – interrogated me. They wanted to know things like my nickname, details about my parents, their profession, my siblings, my political network, my address, and so on. They also asked why I was against the coup and critical of the lese majeste law. The interrogation lasted about six hours.

When I told them that I was not a supporter of former prime minister Thaksin Shinawatra, they wanted to know what group I belonged to. All I could say was that things can't be just black and white.

They may have expected an apology from me regarding what I said about their leader, Prayut, but I did not offer any. Instead, I told them that everything they asked can be answered rationally without an apology.

The interrogators wanted to peruse my smartphone, but I told them I left it with a United Nations (UN) officer for safekeeping. They appeared upset. Some even said this implied that I was not sincere or innocent and asked why I left it with UN staff.

I replied that since the junta leader possesses absolute power under Article 44 of the junta-sponsored interim constitution, it would only be wise to deposit my phone with a UN staff member who obviously does not operate under the Thai military junta's rules. I added, however, that I was willing to ring the man up and ask him to come to see us and demonstrate the content of the phone. They didn't seem to like my answer. After a while, they seemed to have decided it might not be the wisest idea to drag the UN into the fiasco.

By the end of day three, I was blindfolded again and driven back to the First Army Division headquarters in Bangkok. The No. 2 boss of the division, General Asawin Chaemsuwan, eventually walked in with half a dozen uniformed men in attendance.

I had met this general earlier on two occasions. Both times, he had warned me against being too expressive about the controversial lese majeste law.

"I will not give you a red card yet, because we're all Thais," he said, using a soccer analogy to refer to the "yellow card" warning that I had been given during my first "adjustment" session immediately after the coup in May last year. Apparently, my "crime" did not warrant the equivalent of a full ejection from a soccer pitch.

However, Asawin warned that the charge – which I later found to be sedition – would proceed if I breached the "contract" by joining, assisting, or leading an anti-coup movement or by "crossing the line" in my criticism of the junta. A sedition charge carries a maximum penalty of seven years.

I then asked the general and the half dozen mid-ranking officers about how long this "contract" would last. What was the statute of limitations? They replied that it was 15 years. "Would the NCPO be long gone by then?" I asked. The question went unanswered.

The general then changed the subject by mentioning two locations and asking me if I lived at either of them. Obviously they had been tracking my whereabouts via my phone's GPS.

He then bade me farewell, before one of his men escorted me home.

"I wish we don't have to meet again," the old general said before leaving. Oddly enough, I found myself thinking of him as a kind and considerate man. I realized I may have developed a mild Stockholm syndrome, as I was relieved to see him.

Pravit Rojanaphruk was a senior reporter and columnist with Thailand's The Nation Newspaper for 23 years. He resigned from the post a day after he was released from detention. This article is based on a shorter version which appeared in The Nation newspaper on September 23, entitled "How my attitude was 'adjusted' by the NCPO".

อ้าว เรื่อง คุณประวิตร โรจน์พฤกษ์ ดังไปทั่วโลกแล้ว....

จาก The dipomat.....

How to thailand ' s military junta พยายาม ' ปรับทัศนคติของฉันใน detention '

Pravit rojanaphruk recounts ล่าสุดของเขา "ปรับ ทัศนคติ" under the country ' s ruling junta.
โดย pravit rojanaphruk กันยายน 23, 2015

"การ ปรับ ทัศนคติ วิธีการ" เป็นเพื่อธุรกิจขนาดย่อมโดย thailand ' s ruling military junta เพื่อ neutralize critics ของมันและฝ่ายตรงข้าม. ผู้ "เชิญ" สำหรับการปรับทัศนคติจะเครื่องบินโดยไม่คิดค่าบริการและ interrogated, กับการตั้งค่าตั้งแต่วันหยุด-to detention-ถูกใจสิ่งอำนวยความสะดวก. ช่วงจากการรักษา effusive ความเรียบร้อยในภาษา terse; จากที่ถูกเก็บไว้ในค่ายทหารที่คุณสามารถเดินรอบๆ และเล่นกีฬาให้ถูก detained in a small room with no vista to the world, ได้ขึ้นอยู่กับ learning curve ขึ้นปรับทัศนคติ.

นี่คือบางสิ่งที่ฉันจำที่ดีที่สุดของฉันระหว่างรอบที่สองของการปรับทัศนคติ under the military junta, also known as the national council for peace and order (ncpo). ฉันถูก tweeting อาชญากรรมและการโพสต์ความคิดเห็น questioning the legitimacy of the ncpo ทั่วไปและของผู้นำ prayut chan-o-ชา, ที่ยัง prime minister, ที่ฉันถูกเครื่องบินจาก 13 กันยายน 15, 2015.

การรักษาเริ่มต้น

หลังจากถูก blindfolded และถ่ายใน nondescript van เมื่อหนึ่งชั่วโมง-และ-a-ครึ่ง journey out of bangkok, กับบางสี่ men in black short-sleeved เสื้อใส่รูปแบบชื่อ items, ฉันถูก deposited ใน 4-by-4 เมตรเซลล์. All the paneless ไม้ windows, กับ iron บาร์, ถูกปิดสนิทและการระบายอากาศ outlets ขนาดเล็กใน adjoining system และอาบน้ำมีพื้นที่ครอบคลุมจากข้างนอกกับกระดาษสีน้ำตาล. เซลล์มี non-functioning mobile air-บริการที่ผิดพลาดไม่ต่ำกว่า 29 องศาเซลเซียส, a วงจรปิด stared ที่ที่ฉันจากมุมของเพดาน hazy, tv, และตั้งหลายขวดขนาดเล็กของน้ำ. ไม่ cracks เพื่อแจ้งให้ในอาทิตย์หรือ) และเซลล์ถูกล็อกจากข้างนอก.

ฉันเคยบอกกับสักคนทุบหากฉันต้องการอะไรและฉันจะบอกของฉัน "โปรแกรม" ต่อไปนี้วัน.

เลิกถูกใจ mid-ranking หรือ senior เจ้าหน้าที่ฉันพบแรกของฉันในวาระการปรับทัศนคติที่สี่มนุษย์ค่าบริการใน, ที่เคยทำงานใน shifts ของสอง, อยู่เสมอ, เสมอ terse sported a items mask และถูกเสมอใน civilian เสื้อผ้า. พวกเขาเท่านั้นหรือตอบฉันพูดเมื่อจำเป็นจริงเชียว

ในเช้าของวันสองหลังยังสามารถทานอาหารเช้าที่ให้ฉันโดย guards ฉันขอร้องให้เป็นถ่ายนอกสำหรับบาง fresh air, observers say ขาดการระบายอากาศภายในเซลล์.

The stern guards reluctantly obliged. ครั้งแรกที่ฉันได้นั่งหันห่างจากประตูดังนั้นฉันไม่สามารถเห็นสิ่งที่ถูกนอก. พวกเขาแล้ว skip blindfolded ฉันและฉันนอกสำหรับบาง "อากาศ สดชื่น". ฉันได้รับอนุญาตให้อยู่นอกเซลล์ 20 นาที-เสมอ gulp blindfolded-และอากาศที่ฉันสามารถจากนอกประต

สหภาพยุโรป ทั้งมวลให้มี ท่าทีที่แข็งกร้าว ตอบโต้ประเทศไทย

James Walsky's video.
3:17/3:17
James Walsky

ดูและฟังเองชัดๆว่า......

สมาชิกสหภาพยุโรป ได้เรียกร้องให้ ประเทศสมาชิกสหภาพยุโรป ทั้งมวลให้มี ท่าทีที่แข็งกร้าว ตอบโต้ประเทศไทย ในกรณีการคว่ำร่างรัฐธรรมนูญ(ฉบับหลอกลวง) พวกเขาได้กล่่าวอะไร ไว้อย่างไร ?
(เพราะรัฐบาลเผด็จการออกมาปฎิเสธข่าวนี้ เมื่อวานนี้)

EU called on to take 'stringent action' over 'fake' Thailand constitution

The rejection of a controversial new "fake" constitution in Thailand has triggered demands for the European Union to take "stringent action" in its opposition to the country's ruling military junta.

Thailand's military-appointed National Reform Council (NRC) rejected a new constitution in a vote on Sunday, a result that pushes back the junta's time-frame for an election to April 2017 at the earliest while a new charter is written.

The constitution, which would have been Thailand's 20th in 83 years, was rejected by 135 members of the NRC and approved by just 105. There were seven abstentions.

The 'No' vote means the process of drafting another constitution will start again, delaying any election until 2017 at the earliest.

One of the thorniest issues was a late addition to the draft, the creation of a National Committee on Reform and Reconciliation Strategy which would be dominated by military, allowing it to exercise power over the executive and legislative branches in any "crisis".

NRC member Sangsit Phiriyarangsan, who voted to pass the charter, said he believed it was voted down because of a desire to postpone elections.

According to the junta's own rules, it must now establish a new constitutional drafting committee within 30 days which will have 180 days to write a new charter. The new constitution, however, will not be subject to a vote by the NRC but instead be submitted directly to a referendum.

Thailand is currently using an interim constitution drafted last year which gives sweeping unchecked powers to the junta led by former army commander Prayuth Chan-ocha.

The vote comes at a time of increased instability in the county, including a badly faltering economy, last month's terrorist outrage in Bangkok that killed 20 people and the health of 87-year-old King Bhumibol Adulyadej.

The Pheu Thai party, ousted from power last year, described the constitution as "totally disregarding the sovereignty of the Thai people".

Reaction to the outcome of the vote was swift, with veteran UK Socialist MEP David Martin, a member of the European Parliament's ASEAN delegation and his party's coordinator on the international trade committee, saying, "Until Thailand returns to democracy there can be no negotiations on an FTA. Also that EU should use all diplomatic pressure possible to encourage Thailand on the path back to democracy."

Fellow ASEAN member, Julie Girling, an MEP for the European Conservatives and Reformists Group said: "The military government in Thailand has promised a speedy transition to democracy but they are not delivering. The EU can help but patience is running out. Urgent action is now required with a clear timetable, anything less will mean that Europe will have to take more stringent action."

The ASEAN delegation covers relations with ten countries of south-east Asia.

Another senior MEP Charles Tannock, a Foreign Affairs Committee member, said, "Rejection of the constitution goes some way to proving that the military junta is playing for time, particularly at a junction when the ailing health of the King is paving the way for a potential succession crisis. As the timetable for the adoption of a new constitution drifts ever further away, EU member states should seek to exert more pressure on the Thai authorities to find a solution, exploring the option of elections for a constituent assembly to draft the constitution if need be."

Further comment came from David Camroux, an associate professor at the respected Paris-based Centre De Recherches Internationales and an expert on Thailand at the European Institute for Asian Studies (EIAS), a leading Brussels-based think tank.

He told this website, "What is occurring in Thailand is not so much a 'crisis', to use that much-abused term, but something far more serious, a profound malaise within Thailand as a whole that has been brewing for over a decade. If one were to seek an image that of Russian dolls comes to mind.

"The longstanding competition for power among elites is eclipsed by social cleavages, economic uncertainty and an almost existential angst linked to a fin de règne."

Camroux, also co-editor of the Journal of Current Southeast Asian Affairs, argues that Thailand needs to be seen in the larger Southeast Asian context, adding, "Diplomatic pressure in the form of communiques may be counterproductive. What the EU should be doing though is supporting civil society groups, particularly lawyers, who are opposed to the junta and its fake constitution.

"I would suggest also a 'pincer movement' around Thailand in which, for example, the EU supports and monitors the November elections in Myanmar, encouraging the formation of a broad-based coalition government. The objective is to provide clear cases of democratic success. That would shame the Thais out of their sense of moral superiority."

He also argues that Thailand's stalled Free Trade Agreement (FTA) negotiations with the EU should continue to be put on hold, saying: "The EU's 'market power' through trade is one of our rare levers."

Maja Kocijancic, spokeswoman for the European Union External Action Service (EEAS), said, "As a friend and partner, the EU remains committed to the restoration of democracy in Thailand, as set out in the council conclusions of 23 June 2014.

"We note that the National Reform Council did not approve the draft charter, or draft constitution, and trust that there will be an inclusive process leading to a speedy return to democracy."

ขอขอบคุณ ข่าวและคลิปจาก EU Reporter