เรื่องด่วนที่ต้องคิดและทำ: เมื่อฝนตกขี้หมูไหล แล้วคนจัญไรมาสมคบกันทำลายประชาธิปไตย

เขียนไว้เมื่อปลายปี 2008 เราปล่อยให้ทุกอย่างมันไหลต่ำลงมาจนถึงวันนี้ได้อย่างไร???

Friday, December 26, 2008

เรื่องด่วนที่ต้องคิดและทำ: เมื่อฝนตกขี้หมูไหล แล้วคนจัญไรมาสมคบกันทำลายประชาธิปไตย

ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรมาพบกัน

รู้สึกท่านทักษิณจะยกขึ้นมาพูดอธิบายปรากฎการณ์ก่อนรัฐประหารนะครับ
เอ... หรือท่านสมัคร ช่วงที่ยังจัดรายการ สมัยท่านทักษิณเป็นนายกฯ
ซึ่งตอนหลัง คุณจักรภพ ก็นำมากล่าวถึงบ่อย ๆ

ถือเป็นการเปรียบเปรยที่ตรงที่สุด เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมไทยที่ลามมาถึงวันนี้นั้น
มันทำกันเป็นกระบวนการ เกิดจากการมารวมตัวกันโดยนัดหมาย ของเหล่าผู้เสียประโยชน์
และเสียสิ่งอื่น ๆ (ยศศักดิ์ หน้าตา รวมอยู่ด้วย) ในช่วงที่รัฐบาลทักษิณบริหารอยู่

การเปรียบเทียบนี้ ให้ข้อเตือนใจว่า ปัญหาการเมืองไทยเรานี้ มันมีหลายตัวละคร เสือ
สิงห์ กระทิง แรด นักการเมืองกระสือและเปรต อันธพาล คนตอแหล และเทวดาท่าจะเจ๊ง
การจะโทษใครคนใดคนหนึ่งและมุ่งไปที่จุดเดียวนั้น ย่อมแก้ปัญหาได้ไม่หมด

อย่างไรก็ตาม ทุกวันนี้ ดูเหมือนว่า หอกจะพุ่งตรงไปที่ตัวละครที่เด่น ๆ ที่สุดในละครบท
ล่าสุด คือ
สถาบันฯ ซึ่งคนเชื่อกันว่า ลดองค์ลงมาเกลือกกลั้วขี้หมูเอง แถมผลิตพระอุจจาระ
ของตัวเองไปผสมด้วย ก็เลยถูกเพ่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ส่วนอีกหนึ่งที่ต้องถูกโจมตีอย่าง
หนักขณะนี้คือ พรรคประชาธิปัตย์ และด้วยสันดานและพฤติกรรมไม่เข้าท่าของพรรคนี้ จึง
ไม่ต้องอธิบายความซ้ำว่าทำไม คนจึงเกลียดชังพรรคนี้

การตามล้างตามเช็ดขี้และอุจจาระข้างบนนี้ ทำได้ไม่ง่าย เพราะอำนาจอยู่ในมือพวกเขา
เสียเกือบสิ้น ทั้งศาลเพียงตีนและกลุ่มองค์กรทำตามอิสระได้ดังใจไม่ต้องดูกฎหมายและความ
ชอบธรรม ล้วนอยู่ในอาณัติหรือเป็นพันธมิตรกับสองกลุ่มที่เป็นเวรเป็นกรรมกับประชาธิปไตย
นี้สิ้น

แต่เราอย่าหลงจ้องแค่สองตัวการสำคัญนะครับ พี่น้อง

การจะล้างคอกขี้หมูและสิ้งโสโครกของประชาธิปไตยนั้น ต้องทำทั้งทางโครงสร้างและส่วน
ย่อยทั้งหมด การเคลื่อนไหวของเรา

ส่วนในแง่โครงสร้าง นั้น ต้องบีบให้มีการแก้รัฐธรรมนูญและจัดการให้กฎหมายบ้านเมืองศักดิ์สิทธิ์
อีกครั้งหนึ่งให้ได้ การแก้รัฐธรรมนูญ น่าจะเป็นเรื่องที่ต้องทำให้ได้ ชัยชนะใด ๆ ที่ได้มา
ในระยะใกล้นี้ หากไม่ได้แก้รัฐธรรมนูญ แล้วปิดส่วนที่ก่อปัญหา แล้วเติมส่วนที่จะป้องกัน
การทำร้ายประชาธิปไตยเสียให้เด็ดขาดแล้ว ชัยชนะใด ๆ ก็เป็นได้แค่เพียงการเรอชั่วครั้ง
ชั่วคราวหลังอาหาร ไม่ได้มีผลถาวรใด ๆ ขณะเดียวกัน การกำหนดบทบาทของสถาบันฯ
ซึ่งกลายเป็นศูนย์กลางของปัญหานั้น ก็ต้องทำให้ได้ มิเช่นนั้น ก็เหมือนข้อผิดพลาด
ที่เกิดขึ้นเมื่อ 2475 นั่นเอง วงจรปัญหามันจะไม่ได้รับการแก้ไข

ขณะเดียวกัน เราก็ต้องจัดการกับรายละเอียดย่อย ๆ
ให้เป็นไปตามหลักการประชาธิปไตยด้วย

คมช. อยู่ไหน ไหนว่า เป็นกบถ ฯลฯ ไหนว่าพวกเขาทำร้ายบ้านเมืองให้เสียหาย เอามาจัดการเสีย
ทรัพย์สินที่ได้ไป ต้องเอาคืน และต้องเอาพวกเขาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม สำเร็จโทษเสีย


พันธมิตรฯ ที่ไม่เป็นมิตรกับประชาธิปไตย ทำผิดชั่วมากมาย เอามาจัดการให้ได้ อย่าให้เป็น
เยี่ยงอย่าง ส่วนจะสางถึงไหน ก็ต้องสางไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ที่สำคัญ อย่า
ให้อ้ายพวกนี้ ออกมาซ่าได้อีก ใช้ใครได้ก็ต้องใช้ทั้งทางลับและแจ้ง เพื่อกำจัดตัวมอด
เหล่านี้ให้เด็ดขาด นี่สนธิก็ออกมาแฮ่ม ๆ ตามสันดานเดิมใส่ประชาธิปัตย์อีกละ


นักการเมืองที่ทำตัวหลากหลายในช่วงบ้านเมืองย่ำแย่ ก็คงต้องนำออกมาเรียงตัวตัดสิน
ใครทรยศประชาชน ต้องมีมาตรการจัดการให้เด็ดขาด


พวกองค์กรอิสระผิดกฎหมายทั้งหลายที่ท่านสมัคร คุณวีระและคณะฯ ได้หมายหัวเอาไว้
ต้องถูกดำเนินการทางกฎหมาย เงินเดือนที่เอาไปผิด ก็ต้องเรียกคืน

นอกจากนี้ ยังมีกลุ่มอื่น ๆ ที่มีส่วนทำให้บ้านเมืองย่ำแย่
รวมถึงพ่อค้า นักธุรกิจ ตำรวจ ทหารทั้งหลายและใครที่สนับสนุนเบื้องหลัง ก็ต้องดึง
ออกมาสั่งสอนเสียให้เข็ดหลาบด้วยวิธีที่เป็นไปได้
อย่างกรณีการถอนเงินจากธนาคารกรุงเทพฯ เป็นต้น ฯ
หรืออย่างกรณีทหาร ก็ต้องเอาแรงบีบจากนอกประเทศเข้ามาช่วย

ที่สำคัญ ตอนนี้เราคงต้องจับตาดูกลโกง ที่พวกที่ได้อำนาจใหม่ ๆ จะพยายามใช้ เพื่อดูดทรัพย์
เตรียมไว้เพื่อสู้ทางการเมืองในอนาคต ใครโกง ใครส่อแวว เราต้องดักทางเสียให้ครบ

ไหนจะมีเรื่องสื่ออีก... ตอนนี้ทำอะไรได้ ต่อไปต้องทำอะไร


สรุปที่ผมยกอะไรมาเปรอะไปหมดนี้ เพื่อแสดงให้เห็นว่า ฝนตกใส่ประเทศไทยครั้งนี้ นานกว่า
สองปีแล้วนี้นั้น ขี้หมูและอุจจาระที่มาปนกันนั้น มันมาจากหลายแหล่ง และก็เปรอะไปทั่ว
การจะชำระล้าง ต้องทำจากหลายมุม และต้องอาศัยเครื่องมือหลายประเภท และคนหลายคน
เราทำอะไรกันหลายอย่างอยู่แล้ว แต่มันไม่พอ ไม่ประสาน และไม่ได้ผลชัดเจน


คำถามที่ต้องถามต่อก็คือ คนสีแดงทุกวิชาชีพ พรรคเพื่อไทย และนักการเมืองฝ่ายประชาธิปไตย
ต้องทำอะไรกันบ้าง ระยะสั้น ระยะกลาง และระยะยาว อันไหนมาก่อนมาหลัง
ใครทำ และจะมีการจัดองค์กร ประสานงานกันอย่างไร ใครเป็นหัวเป็นหาง
และจะกระจายความเข้าใจและขยายมวลชนอย่างไรบ้าง
เหล่านี้เป็นรายละเอียดที่ฝ่ายสีแดงยังขาดอยู่มาก

การรวมตัวกันของกลุ่มต่าง ๆ นี้ น่าชื่นชม แต่ก็ยังหลวมอยู่มาก
และความเห็นและเป้าหมายก็ต่างกันอยู่พอสมควร บางคนอยากรวมกลุ่ม บางคนอยากเป็นเอกเทศ
ซึ่งไม่ผิด เพราะเรามีหลายเป้าต้องดำเนินการ แต่เราจะขาดภาพรวมและแผนการณ์
ที่ชัดเจน สอดคล้อง และเฉียบคมอีกต่อไปไม่ได้แล้ว ฝ่ายประชาธิปไตยต้องเร่งมือ
มองภาพกว้าง ภาพย่อยให้ชัด จัดองค์กรและแจกงานให้เรียบร้อย
งานนี้ไม่ใช่ง่ายครับ คุณวีระและคณะฯ จัดคนไปชุมนุมนั้น ดีแล้วครับ แต่ไม่พอหรอกครับ
ยังห่างไกลจากสิ่งที่ต้องทำอย่างมาก

อย่าให้มัน too little, too late ไปนะครับ